زمینه و هدف: Hobnail hemangioma (تارگتوئید هموسیدروتیک همانژیوما) تومور عروقی خوش خیم می باشد که معمولا به صورت ضایعه پاپولی با هاله اکیموتیک در اطراف مشخص می شود. ضایعه معمولا در افراد بالغ جوان دیده می شود و شایع ترین محل ضایعات اندامها است. ضایعات در مرد و زن به صورت مساوی دیده می شود. این تومور عروقی در سراسر جهان نادر می باشد و تاکنون تنها یک مورد از آن در ایران گزارش شده است. دراین مقاله دومین مورد از این بیماری گزارش می شود.معرفی بیمار: بیمار پسری هشت ساله می باشد که با ایجاد ضایعه پاپول بدون علامت قرمز با نمای تارگت و اندازه 8 میلیمتر در ناحیه ساق پا از حدود 5 سال قبل مراجعه کرد و ضایعه به طور کامل برداشته شد. در بررسی بافت شناسی فضاهای عروقی گشاد پوشیده شده توسط سلولهای برجسته به داخل عروق در درم سطحی همراه با عروق باریکتر در درم عمقی گزارش شد که با تشخیص تارگتوئید هموسیدروتیک همانژیوما مطابقت داشت.در پیگیری صورت گرفته به مدت سه سال ضایعه عود نداشت.نتیجه گیری: افتراق تارگتوئید هموسیدروتیک همانژیوما از ضایعات بدخیم پوستی مانند ملانوم، کاپوزی سارکوماو آنژیوسارکوما ضروری می باشد.بنابراین شناخت تابلوی بالینی و بافت شناسی آن می تواند از اقدامات تهاجمی غیر ضروری جلوگیری کند.

استفاده از لیزرCO2  بعنوان چاقوی جراحی احتمالا باعث کاهش نسج نکروز، سهولت عمل، کاهش زمان عمل و کاهش عوارض و خونریزی کمتر حین عمل می شود. هدف از این مطالعه مقایسه، نتایج اکسیزیون همانژیوما به روش اکسیزیون جراحی و اکسیزیون بوسیله لیزر CO2 بود تا عوارض حاصل از هر یک و احیانا مزایای هر یک از روشها مشخص گردد.این مطالعه از نوعclinical trial  بوده و جمعیت مورد مطالعه بیماران مبتلا به همانژیوما که جهت اکسیزیون توده بزرگتر ازcm 4  به بیمارستان الزهرا (س) و امام موسی کاظم اصفهان در فواصل سالهای 1373 تا 1379 مراجعه می کردند بود. حجم نمونه n=60 بود که بصورت تصادفی به دو گروه 30 نفری تقسیم شدند. 30 بیمار تحت لیزر CO2 و 30 بیمار تحت اکسیزیون جراحی مورد بررسی قرار گرفت. داده های کلیه بیماران در یک چک لیست که حاوی مدت زمان بستری، سن، جنس، هزینه پرداختی، میانگین خونریزی حین عمل، طول مدت عمل، عوارض بعد از عمل بود گردآوری شد. اطلاعات وارد نرم افزارSPSS  شد و با استفاده از روشهای آنالیزchi-square  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت مدت فالواپ بیماران 6 ماه بود.در ارتباط با میانگین سن و اندازه ضایعه و سطح برش اختلاف واضحی در دو گروه دیده نشد. با توجه بهP<0.001  اختلاف معنی داری در رابطه با خونریزی حین عمل در دو گروه وجود داشت و در ارتباط با میانگین مدت زمان بستری و هزینه پرداختی و مدت عمل و ادم پس از عمل و درد آن و عفونت و اسکار پس از عمل اختلاف معنی داری در دو گروه وجود نداشت.استفاده از اکسیزیون بوسیله لیزر CO2 بجای اکسیزیون جراحی بعلت خونریزی کمتر حین عمل و این مساله که هیچ موردی از عفونت در استفاده از لیزر دیده نشده به نظر می رسد روش بهتری باشد و با توجه به اینکه اکثر بیماران خردسال بوده و حجم داخل عروقی کمی دارند میزان کمتر خونریزی حین عمل که در همانژیوم یکی از معضلات حین عمل این ضایعات می باشد، می تواند مزیت عمده ای بحساب آید.

توصیف بیمار: یک راس میش دو رگ 5 ساله ایرانی با توده ای نرم به رنگ قرمز تیره بر روی لثه فک پایین به بیمارستان آموزشی درمانی دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی تبریز ارجاع داده شد. در مشاهدات ظاهری، توده ای نرم به رنگ قرمز تیره، پایه دار، کروی شکل و به قطر کمتر از 1.5 سانتیمتر بر روی لثه قسمت میانی فک پایین طرف راست میش مشاهده شد. دمای بدن، ضربان قلب و تعداد تنفس به صورت نرمال بود.درمان و نتیجه آن: توده غیر طبیعی به صورت جراحی و تحت آرام بخشی و بی حسی موضعی برداشته شد. یافته های هیستوپاتولوژیک وجود همانژیوم لثه را تایید نمودند.کاربرد بالینی: همانژیوم لثه در گاو، اسب، گوسفند، خوک و ماکیان ممکن است اتفاق بیفتد، ولی رخداد همانژیوم لثه در سگ و گربه بیشتر گزارش شده است.

مقدمه: اینتراواسکولر پاپیلاری اندوتلیال هیپرپلازی یا Masson hemangioma (MH) یک ضایعه ی عروقی غیرمعمول خوش خیم است. این ضایعه یک ضایعه ی واکنش تزاید عروقی به دنبال استاز عروقی است.گزارش مورد: در بیمار ما ضایعه ای در ناحیه ی زیر چانه به دنبال گزش حشره ایجاد شد که در بررسی های به عمل آمده MH تشخیص داده شد.نتیجه گیری: در ضایعاتی که به صورت توده ای سفت با تغییر رنگ قرمز یا آبی تظاهر پیدا می کنند، به ویژه به دنبال تروما بهتر است موارد نادری از جمله MH را به عنوان یکی از تشخیص های افتراقی مدنظر داشته باشیم.

بیمار مرد 49 ساله ای است که با تشخیص سرطان کولون، جراحی شده و در CT اسکن شکمی بیمار ضایعات مشکوک در کبد دیده شده است. برای افتراق بین متاستاز کبدی و همانژیوما، اسکن کبد و طحال و اسکن 99mTC - RBC انجام گرفت که تشخیص همانژیوما مشخص شد.

زمینه مطالعه: P53 یک ژن سرکوب کننده تومور است. موتاسیون این ژن بطور معمول در تومورهای مثانه در گاو بروز می یابند.هدف: مطالعه تعیین موتاسیون های احتمالی در اگزون های 5 و 6 ژن P53 به روش SSCP می باشد.روش کار: برای این منظور تعداد 15 بلوک پارافینی از نمونه های مختلف تومورهای مثانه گاو شامل کارسینومای سلول ترانزیشنال (3 مورد)، کارسینومای سلول سنگفرشی (2 مورد)، همانژیوما (3 مورد)، پاپیلوما (2 مورد)، کارسینومای در جا (3 مورد) فیبروما (1 مورد)، لیومیوما (1 مورد) از موارد گاوهای کشتارگاهی استان گیلان انتخاب گردیدند. پس از استخراج DNA، با استفاده از پرایمرهای اختصاصی اگزون های 5 و 6، انجام و محصولات با الکتروفورز بر روی ژل آگارز 1.5 درصد بررسی شدند. محصولات با روش مورد ارزیابی قرار گرفتند تا نمونه هایی که دارای تغییر الکتروفورتیک بودند، مشخص گردیده و برای تعیین توالی ارسال شوند.نتایج: در این مطالعه در محدوده اگزون های 5 و 6 هیچ تغییر الگوی الکتروفورتیک مشاهده نشد. در 3 نمونه شامل همانژیوما، پاپیلوما و کارسینومای در جا، تغییر الگوی الکتروفورزی مشاهده گردید که پس از تعیین توالی مشخص گردید که در سه نمونه همانژیوما، پاپیلوما و کارسینومای در جا، حذف نوکلئوتید (T) به شماره 9332 در اینترون 6 روی داده است. لذا موتاسیون های اینترونیک می توانند زمینه ساز بروز سرطان شوند.نتیجه گیری نهایی: بنابراین در این مطالعه اگرچه در اگزون های 5 و 6 هیچ موتاسیونی مشاهده نگردید ولی با توجه به تغییرات اینترونیک مشاهده شده، بررسی موتاسیون های اینترونیک ژن P53 در تومورهای مثانه درگاو میتواند در آینده در شناخت انکوژنز این تومورها موثر باشد.

همانژیوما با سلول دوکی شکل تومور عروقی خوش خیم به شکل ندول های قرمز - آبی مولتی فوکال در نواحی آکرال اندام ها است. در این جا خانم 57 سال ای معرفی می شود که از پنج سال قبل ندول های بنفش رنگ و نرم عروقی به طور پراکنده روی دست های او ایجاد شده بود. در بررسی آسیب شناسی، همانژیوآندوتلیوما با سلول دوکی شکل گزارش شد.

هدف: کاورنوس همانژیوما شایعترین تومور اربیت در بالغین می باشد که ممکن است در هر ناحیه ای از اربیت رشد کند. در این مقاله مرد 41 ساله با 10 عدد کاورنوس همانژیومای اینتراکونال اربیتال معرفی می شود که بر اساس تازه ترین موارد گزارش شده این تعداد بیشترین مقدار کاورنوس همانژیومای اربیت بوده است. مواد و روشها: یک مرد 41 ساله که با شکایت از پروپتوزیس افزایش یابنده تدریجی چشم راست از 7 سال گذشته و سابقه 2 ساله کاهش دید و محدودیت حرکات چشم به سرویس اکولوپلاستیک این مرکز ارجاع شد در حالی که قبل از مراجعه با شک به تیروئید افتالموپاتی چندین دوره تحت درمان کورتن قرار گرفته و بهبودی نیافته بود. در معاینات انجام شده در هنگام مراجعه پروپتوزیس چشم راست (11 میلیمتر) به همراه فلج زوج 3، 6 و کاهش خفیف دید مرکزی کاهش دید رنگ و نقص در میدان بینایی یافت شد که دلالت بر فشار اربیتال آپکس می باشند. با توجه به این تشخیص بیمار تحت جراحی لترال اربیتوتومی قرار گرفت و 10 تومور مجزای کاورنوس همانژیومای اینتراکونال خارج گردید. یافته ها: در بررسی هیستولوژیکی تشخیص کاورنوس همانژیوما تایید گردید. پس از جراحی پروپتوزیس ناپدید گردیده و دید مرکزی در حد قبل از عمل (25/20) باقی مانده در حالی که در حرکات چشم در 4 ماه پس از عمل بهبود واضحی دیده شد. نتیجه گیری: کاورنوس همانژیومای متعدد اربیت را باید در تشخیص افتراقی پروپتوز یکطرفه و سندرم اربیتال آپکس مدنظر داشته باشیم.

همانژیوما شایع ترین تومور خوش خیم عروقی استخوان است . شایعترین محل ابتلای ستون فقرات و جمجمه است و استخوان های بلند و توبولر کوتاه به ندرت مبتلا می شوند. رادیوگرافی نشان دهنده ضایعه لیتیک مولتی لوکولار است. همانژیوماتوزیس یا ابتلای استخوان های متعدد نادر بوده و درمان در این موارد رادیوتراپی است . اما در ضایعات منفرد حذف جراحی ضایعه و گرافت استخوانی درمان انتخابی است . بهبودخودبخودی گزارش نشده است . در این گزارش یک مورد بیمار مبتلا به همانژیوماتوز استخوان با الگوی غیر معمول معرفی می شود.

مقدمه: همانژیوم شایعترین تومور خوش خیم جسم مهره می باشد و در 10 درصد مردم بصورت یافته اتفاقی دیده می شود اما در کمتر از 1 درصد موارد علامتدار است. شایعترین علامت ایجاد شده درد و بندرت علایم عصبی و یا شکستگی پاتولوژیک دیده می شود. معرفی بیمار: بیمار مردی 55 ساله بود که سابقه دو ساله درد کمری داشته و در عرض سه هفته قبل از مراجعه دچار اختلال پیشرونده در راه رفتن شده است. در معاینه هر دو پا اسپاستیک بوده و در گرافی همانژیوم مهاجم مهره T7 با گسترش اپیدورال مشهود بود. بیمار همزمان همانژیوم مهره T11 نیز داشت که بدون علائم بود. نامبرده تحت درمان آمبولیزاسیون نئواد جوان و کورپکتومی قدامی و فیکس قدامی و خلفی قرار گرفت. در پیگیری بعد از عمل بعد از گذر 3 ماه علائم میلوپاتی بیمار برطرف شده و بعد از گذر یک سال بدون علامت می باشد. نتیجه نهایی: علیرغم شیوع بالای همانژیوما ندرتا علام میلوپاتی ایجاد کرده و نیاز به درمان جراحی پیدا می کند.